یا ابن الذاریات

الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ﴿۱۷۳﴾ ءال عمران

یا ابن الذاریات

الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ﴿۱۷۳﴾ ءال عمران

شعر برادرم در سوگ پدر

گفتم که بیایم به دگر روز

و نشینم به برت

تا تو بگویی سخن و

مست شود این دل حیران

اما تو برفتی به خزان و

شده روزت به از آن روز

که بودی  به جهان و

چشم من مانده به راهت

ای کاش که باز آیی و

من رقص کنان

بر سر کویت شوم و

بوسه زنم بر سر و رویت

B.S سه‌شنبه 26 دی‌ماه سال 1391 ساعت 05:31 ب.ظ
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد