یا ابن الذاریات

الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ﴿۱۷۳﴾ ءال عمران

یا ابن الذاریات

الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ﴿۱۷۳﴾ ءال عمران

حدیثی از نبی اکرم (ص) در مورد دانش اندوزی

روز وحدت حوزه و دانشگاه گرامی باد.
حضرت پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: ‏‏ هر کس به خاطر تکبر بر دیگران علم و دانش را فراگیرد ‏نادان میمیرد - و هر که سخن بدون عمل یاد گیرد منافق میمیرد - و هر که برای مناظره دانش بیاموزد گناهکار میمیرد - و هر کس که (فقط) برای افزون مال دانش فراگیرد بی دین میمیرد و هر که برای عمل علم بیاموزد مؤمن خواهد مرد.

داستان اولین نماز دکتر جفری لانگ

ترجمه: ابوعامر

روزی که مسلمان شدم امام مسجد کتابچه ای درباره ی چگونگی ادای نماز به من داد.

ولی چیزی که برایم عجیب بود، نگرانی دانشجوهای مسلمانی بود که همراه من بودند. همه به شدت اصرار می کردند که: راحت باش! به خودت فشار نیار! بهتره فعلا آرام آرام پیش بری…

پیش خودم گفتم: آیا نماز اینقدر سخت است؟

ادامه مطلب ...

معنای لغوی ابلیس

برخی از لغت شناسان «ابلیس» را واژه ای عربی دانسته که از ریشه ی «بلس» اشتقاق یافته است. این واژه در لغت به معنی یأس، درماندگی، سکوت و حزن ناشی از یأس و ترس، پشیمانی و حیرت آمده و ابلیس بدین جهت به این نام خوانده شده که از خیر و رحمت الهی، مأیوس و پشیمان گردیده است.([1])
 
و در اصطلاح؛ ابلیس علم و نام خاص موجودی است زنده، با شعور و اراده، مکلّف و متمرّد که از سجده بر حضرت آدم(ع) امتناع ورزید و از درگاه الهی رانده شد.([2])
 
نام اصلی ابلیس، حارث (حرث) بود که به دلیل عبادت طولانی او را «عزازیل»یعنی عزیز خدا خطاب می نمودند. وی پس از عُجب؛ «ابلیس» نامیده شد و پس از امتناع از سجده و رانده شدن از درگاه الهی «الشیطان» نام گرفت. ([3])

[1] . احمدبن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج 3، ذیل لغت «بلس» و همان، ج 6 ، ذیل لغت و راغب، مفردات، ص 143.
[2] . قره (2): 33 و اعراف (7): 11 و ص (38): 74.
[3] . آلوسی، روح البیان، ج 8 ، ص 59 و تاریخ بلخی، ج 1، ص 16 و ابن کثیر دمشقی، البدایه والنهایه، ج 1، ص 69.