نامه ای به یک مدیر مدرسه

بنام یکتا خالق هستی

با سلام و وقت بخیر خدمت مدیریت محترم دبستان ا.ص.ع

اینجانب ب.س پدر ا.س دانش آموز کلاس اول سال تحصیلی 91-92 دبستان شما مدیر محترم میباشم.امشب مورخه 1-12-1391 از طریق همسر خود با خبر شدم که ناظم مدرسه شما  جناب آقای ت طی یک تماس تلفنی با منزل بنده راجع به پسرم ا.س با همسر بنده صحبت هایی نموده اند مبنی بر شلوغ کاری های پسرم در مدرسه که در حال خفه کردن یکی از دانش آموزان بوده که ایشان (جناب ت) خود را به موقع رسانده اند و جان یک بیگناه را از شر یک جانی بالفطره نجات داده اند.

عرضه دارم خدمت شما مدیریت محترم که نیش کلام اینجانب نه به خاطر عصبانیت است و نه به دلیل یک بی تربیتی ذاتی.بلکه به دلیل خود اتفاقاتی است که در دبستان شما میافتد و یکی از این اتفاقات به نحوی که عرض شد به این حقیر رسیده است.

برادر بزرگوار اگر مدرسه دارای ناظم است یعنی خاطر همگان بایستی آسوده باشد که کودکانشان در مدرسه هم امنیت دارند و هم نظم را میاموزند. و در این مورد حتی در حد لیطمئن قلبی شک نکنند.

اگر این اتفاق نمیافتد و شک که چه عرض کنم، یقین از این نا آسودگی خاطر توسط خود ناظم  (جناب ت) به گوش والدین میرسد.احتمالا باید بدانیم که ناظم (جناب ت) در امر نظم دهی به فضای مدرسه یا کوتاهی نموده اند و یا سهوا و از روی نابلدی ، در مقابل تعدادی کودک حداکثر 12 ساله نتوانسته اند وظیفه خطیر خود را به نحو شایسته، حتی با پیچاندن چندین مرتبه ای گوش کودک 7 ساله بنده انجام دهند.

خارج از این مبحث همگی اشراف داریم که معلمی شغل انبیاست.پس اگر به نحو شایسته بخواهیم معلمی کنیم (چه شمای مدیر چه ایشان که ناظم هستند و چه مدرسین محترم و چه ما پدر و مادر) باید بدانیم انبیاء برای چه امری مبعوث گشتند.شما بفرمایید آیا برای تربیت بوده یا برای هدایت؟

در کمال احترام خوب است بدانیم مرغ و گوسفند و ... را پرورش میدهند ، سگ و بچه شیر و ... را تربیت میکنند.ولی هدایت برای انسان است.

در ضمن از همین طریق فوق برای افزایش اطلاعات حقوقی بنده اعلام شده است که اگر فرزند بنده در مبارزه فوق پیروز میشد امشب ما (پدر و مادر ا.س) شب را در کلانتری میگذرانیدیم نه خود ایشان که مسئول نظم دهی به فضای مدرسه هستند و در واقع کودک خود را به نوعی به ایشان سپرده ایم.

.

.

.

در خاتمه اگر مدیریت محترم جناب آقای س فرصت و محلتی را به این حقیر نا قابل اعلام بفرمایند، بسیار خوشحال میشوم تا در محضر محترمتان گوش دل به فرمایشات شما بزرگوار عرضه دارم.

با تشکر فراوان از توجهات حضرتعالی و عذر بی پایان بابت صراحت کلام - ب.س 0919-------